„Cherry Blue Intention” łączy solidną post-punkową linię basową, wrzaskliwe efekty gitarowe i jungle breakbeat w pędzącym utworze otwierającym album. Nowe piosenki takie jak „(Herman’s) House” przywołują art rock Sparks i The B-52s w takim samym stopniu jak politycznie zorientowany punk, a na „Midnight Legend” grupa jest bardziej popowa niż kiedykolwiek wcześniej – stworzenie czegoś zabawnego w czasie nagminnego smutku stało się głównym priorytetem. Nie oznacza to jednak, że wszystko jest proste i powierzchowne, pod gładką produkcją często kryje się mrok. Tak jak zespół bawi się dysonansami, tak ekspresyjna praca gitary Marii Eleny i groove’owe linie basu Nathana Cassianiego bez wysiłku splatają się ze sobą i zaciemniają pejzaż dźwiękowy powołany do życia przez silny wokal Alli Logout. Współpraca jest kluczowa dla procesu twórczego zespołu i trudno sobie wyobrazić, aby choć jeden element z całości Special Interest został odjęty od tego równania. Ich piosenki są żywymi organizmami, otwartymi na możliwość eksperymentowania i interpretacji, ale też nie są własnością czy kreacją żadnej osoby.   Choć Special Interest powstało w Nowym Orleanie, to ich uniwersalność sięga daleko poza jedno miasto. Grupa bezpośrednio odnosi się do problemów, które ich otaczają, takich jak gentryfikacja czy nadchodząca apokalipsa klimatyczna.

Utwory takie jak „Concerning Peace” – nawiązujące do „Nędzników z Ziemi” Frantza Fanona – mają uniwersalny wydźwięk, ale muzyka Special Interest to nie tylko wezwanie do działania – zgryźliwy humor i niepokorność przeplatają się z hałasem, gdzie zawsze jest miejsce na taniec i pot. W świecie Special Interest, taneczny beat może połączyć nie tylko grupę indywidualności, ale różne style i dźwięki w solidną całość.   Tę dwoistość uosabiają ostatnie słowa „L.A. Blues”, rozbudowanego dzieła grupy znanej bardziej z krótkich form: „Koniec świata jest tylko celem, do którego musiałam dorosnąć, by go pokochać”. Te słowa wzmacniają wezwanie albumu do wytrwania i walki o przetrwanie w często nieprzyjaznym świecie. Jest też drugie znaczenie, jako że mieszkańcy Nowego Orleanu mogą znać „The End of the World” jako prowizoryczny park z widokiem na rzekę Mississippi. Nawet jeśli ich muzyka przekracza granice i adaptuje się do nowych stylów i form, Special Interest jest zakorzeniona w poczuciu czasu i miejsca, prawdziwie oddając to, jak to jest istnieć w tym momencie. Tak samo jak każdy pojedynczy muzyk, grupa istnieje dzięki tańczącym ciałom w tłumie, dążąc do stania się prawdziwie żywym kolektywem, który rozpuszcza barierę między wykonawcą a słuchaczem. Special Interest i ich spektrum dźwięków jest wynikiem organicznego połączenia nie tylko pomiędzy czterema osobami, ale pomiędzy tymi artystami i otaczającym ich światem.